Mój spowiednik zawsze potrafi mnie podnieść na duchu. A to po mojej litanii grzechów uśmiechnie się i stwierdzi, że „no i widzisz, wszystko dobrze, właśnie tak w praktyce wygląda walka duchowa”, a to mnie na urlop wyśle, a to – jak ostatnio – wylaną rzekę moich frustracji, lęków i obaw podsumuje lakoniczną, „optymistyczną” nauką: „Wiesz … Czytaj dalej
Wiosna w pełni, za oknem zielono, dzieciaki roznosi pozytywna energia, życie toczy się spokojnie i bez większych ekscesów. Bywają nawet momenty, że z niejakim strachem i niechęcią myślę o momencie, gdy wszystko wróci na utarte szlaki codziennej gonitwy (w tym kontekście nie jestem zbytnią optymistką i nie wierzę, że „slow life” stanie się powszechnym stylem … Czytaj dalej
Gdy umiera człowiek, który jest dla ciebie świadkiem zmartwychwstania, odczuwasz przede wszystkim pokój. W każdym razie takie jest moje doświadczenie śmierci A. – Przyjaciela, który był mi bliski jak brat. I który całym swoim życiem pokazywał mi, że Jezus żyje. A myśmy się spodziewali Gdy w piątek 24.04 przeczytałam wiadomość od Kasi, że A. odszedł … Czytaj dalej
Zazwyczaj, kiedy mowa o dzieleniu w Kościele, przeciętny wierzący człowiek od razu staje na baczność i wyostrza duchowe zmysły. W Kościele powinniśmy zabiegać przecież o jedność, a te podziały, których obecnie doświadczamy, trudno uznawać za budujące. Jest jednak takie dzielenie, które przynosi dobre owoce – dzielenie Słowem Bożym. Dla każdego Ono nie jest zarezerwowane dla … Czytaj dalej
Mam takie dni, jak dzisiaj, kiedy czuję się kompletnie przytłoczona. Wiadomościami ze świata, lękami o przyszłość, codziennością, zmęczeniem, kompleksami. Tym, że nie jestem w stanie zrobić wszystkiego, co powinnam i co bym chciała. Myślami o tym, że nie mam cierpliwości, sił, umiejętności. Że mi się nie chce. Że nie potrafię kochać tak, jak On. Bo … Czytaj dalej