Często bywa tak, że kiedy stajemy się rodzicami, to solennie sobie obiecujemy, że nie będziemy tacy jak ci, którzy nas wychowali. W moim przypadku jest odwrotnie. Ja akurat bardzo bym chciała być dla swoich dzieci taką mamą, jaką dla mnie jest moja. Dlaczego? Kochaj człowieka, nie wyobrażenie o nim Nasza historia naznaczona jest chorobą – … Czytaj dalej
Panie, tak ciężko kochać Kościół zdradzający słabych, raniący bezbronnych, zapominający o służbie, pyszny, zadufany, zapatrzony w siebie. Tak trudno usłyszeć Dobrą Nowinę w rozpolitykowanych kazaniach, przy rodzinnym stole, w pracy, w szkole, w zasłyszanych rozmowach. Tak łatwo zakrzyczeć łagodnych, pokornych, ubogich; przekreślić drugiego, odrzucić, zranić, ocenić; uwierzyć, że świat jest zły, a człowiek z natury … Czytaj dalej
Wiosna w pełni, za oknem zielono, dzieciaki roznosi pozytywna energia, życie toczy się spokojnie i bez większych ekscesów. Bywają nawet momenty, że z niejakim strachem i niechęcią myślę o momencie, gdy wszystko wróci na utarte szlaki codziennej gonitwy (w tym kontekście nie jestem zbytnią optymistką i nie wierzę, że „slow life” stanie się powszechnym stylem … Czytaj dalej
– Mamuś, czy mogę wziąć „balonowe” rękawiczki na spacer? – pyta sześcioletni Borys. – Pewno, Synuś – odpowiadam, starając się naciągnąć maseczkę na twarz bez nadmiernych wykroczeń przeciwko drugiemu przykazaniu. Po chwili jednak przypominam sobie, że przecież nie idę z dziećmi do sklepu, tylko do pobliskiego parku, więc gumowe rękawiczki, które na co dzień służą … Czytaj dalej
